Socjalizację swojego psa rozpoczęłam pierwszego dnia. Poznała nas, mojego kota, nowe otoczenie,zapachy, dźwięki. W przeciągu pierwszych 3 dni odkryła w sobie niezwykły dar - SZCZEKANIE. Pierwsze szczeknięcie było bardzo dziwne, a Kasja po wydaniu dźwięku aż się wystraszyła :)
Była zabierana wszędzie, do moich koleżanek, do autobusu, na działkę. Wszędzie gdzie szłam i miałam możliwość wzięcia ze sobą psa. Dużo dało także przebywanie w towarzystwie starszej koleżanki. To dzięki niej odkryła swoje zdolności - ganiane gołębi :3
Od 3 miesiąca życia Kasja była przyzwyczajana zarówno do obcych ludzi, miejsc, zapachów jak i przedmiotów. Już w hodowli moja suka przyzwyczaiła się do nowych ludzi (wnuczki hodowczyni), zwierząt, podwórka jak i przeróżnych domowych dźwięków dlatego nie była nigdy strachliwa. Socjalizacja trwa do dzisiaj.
W tym roku planujemy wybranie się nad jezioro tylko pogoda nam to uniemożliwia ...
Pamietajcie!
Socjalizacja twa całe życie dlatego tak ważne jest zabieranie psa ze sobą jak tylko możemy.
Jako Dom tymczasowy wprowadzałam zwierzęta w nasze środowisko, przyzwyczajałam je do dźwięków, zapachów, brałam je wszędzie gdzie mogłam (psy). Każdy kto odbierał ode mnie zwierzę był zdziwiony jak dobrze został on przyzwyczajony do mieszkania z ludźmi, innymi zwierzętami. Nigdy żaden kot czy pies nie bał się domowych czynności, ludzi czy zwierząt. DOMY TYMCZASOWE nie są zakałą, mają na celu przygotowanie zwierzęcia do nowego domu, socjalizowanie go. Nie myślcie, że wsadzamy je do klatek i tylko karmimy! Tacy ludzie nie dostaną nigdy zwierzęcia do opieki! Domy tymczasowe są sprawdzane i nie mają prawa trzymać zwierząt w klatkach (jeśli tak jest to od razu zwierze zostaje stamtąd zabrane), my nawet nie posiadamy klatki ....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostaw ślad.